Çıktım yücesine seyran eyledim
Dost ile gezdiğim eller perişan
Ahu efkan ile figan ederken
Yalınız ben değil alem perişan
Zulümet halinde kuşandı dağlar
Yıkılmış bu sallar sökülmüş bağlar
Yaz gelmiş de çiçek açmaz tevekler
Ötmüyor bülbüller güller perişan
Nice beyler ile döndüm zulmette
Terk ettim elimi düştüm gurbete
Can dayanmaz hasret ile firkate
Atı arap atı beyler perişan
Aşık RUHSATİ’yem doğrudur özüm
Dostun dergahına çevirdim yüzüm
Bu aşkın elinden bozulmuş sazım
Ağlıyor perdeler teller perişan
Comments are closed.